گفت‌وگو با نویسنده و کارگردان نمایش خیابانی «شکارچی»
لیلا بیگوند: حمایت اداره کل هنرهای نمایشی از گروه‌های توانمند اتفاقات خوبی را رقم می‌زند
نویسنده و کارگردان نمایش «شکارچی» با اشاره به اینکه در گونه نمایش خیابانی چندان که لازم و ضروری است، توجهی به نمایشنامه نمی‌شود گفت حمایت اداره کل هنرهای نمایشی از گروه‌های توانمند اتفاقات خوبی را رقم خواهد زد.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از ایلنا، نمایش محیطی «شکارچی» به نویسندگی و کارگردانی لیلا بیگوند در چهارمین روز از نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک در بخش فضای باز این رویداد اجرا شد.
این نمایشنامه‌نویس درباره داستان این نمایش گفت: «نمایش ما تمام‌موزیکال و بی‌کلام است و با تکنیک عروسک میله‌ای به همراه ماسک کار شده است. قصه درباره دریاچه‌ای است که پرندگان و ماهی‌ها در آن زندگی می‌کنند تا اینکه یک شکارچی وارد می‌شود و به هرکدام از این حیوانات آسیبی وارد کرده یا آن‌ها را در دام خود اسیر می‌کند. در ادامه «آناهیتا»، الهه باران وقتی می‌بیند حیوانات اسیر شده‌اند، از بچه‌ها تقاضا می‌کند که به صحنه بیایند و این حیوانات را از دام شکارچی آزاد کنند و خود شکارچی را به دام بیندازند.»
بیگوند به مشارکتی بودن نمایش و استقبال مخاطبان اشاره کرد و افزود: «خوشبختانه بچه‌ها از عروسک‌های این اثر نمایشی به دلیل جذابیت‌های رنگی که دارند، بسیار استقبال کردند و نمایش مورد توجه‌شان واقع شد و حتی نسبت به اینکه چرا شکارچی پرندگان را اسیر کرده است هم واکنش نشان دادند. از سوی دیگر به دلیل موزیکال بودن، بزرگ‌ترها نیز با آن ارتباط خوبی برقرار کردند.»
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که جای نمایش‌های مشارکتی در رده سنی کودک و نوجوان تا چه اندازه در صحنه نمایش خالی است، بیان کرد: «به نظرم کار اگر با هدف آموزش باشد، حتما باید مشارکت از بچه‌ها بگیرد، یکی از تکنیک‌های نمایش خلاق این است که مشارکت کودک را به‌خصوص در رده سنی زیر دوازده سال همراه داشته باشد؛ اما متاسفانه خیلی از آثار خیابانی به لحاظ نمایشنامه بسیار ضعیف هستند و با رصدی که در آثار داشتم، متوجه شدم بیشترین ضربه را از همین نقطه می‌خوریم.»
او با اشاره به اینکه گروه‌های تئاتر خیابانی این مقوله را بسیار ساده می‌گیرند، ادامه داد: «برخی فعالان تئاتر خیابانی مانند هنرمندان تئاتر صحنه‌ای به هدف فکر نمی‌کنند. نمایشنامه انواع و اقسام گوناگونی دارد و تنها برخی از آن‌ها هدف‌شان صرفاً سرگرمی است. وقتی در جشنواره شرکت می‌کنیم باید هدف سرگرمی صرف را کنار بگذاریم و نمایشنامه‌ای اجرا کنیم که با نمایش صحنه‌ای فرقی به لحاظ محتوا و تکنیک نداشته باشد و از این موضوع مهم به سادگی و راحتی عبور نکنیم.»
بیگوند همچنین به الزامات اجرای نمایش عروسکی در خیابان اشاره کرد و گفت: «عروسک‌ها باید از بعد بصری بسیار جذاب باشند تا بچه‌ها جذب آن شوند. می‌دانم که تولید عروسک هزینه‌های سنگینی دارد، اما با دقت و ظرافت می‌توان عروسک‌های زیبایی خلق کرد. ضمن اینکه از نظر شنیداری، آثار خیابانی باید به نحوی باشند که مخاطب بتواند صدا را واضح بشنود، یا اگر نیاز است و در جای پرسروصدایی اجرا انجام می‌شود، از پلی‌بک استفاده کرد.»
او در پایان صحبت‌های خود به ضرورت حمایت‌های بیشتر از گروه‌های نمایشی اشاره کرد و گفت: «اغلب برای ساخت عروسک از هرآنچه دم‌ِدست هست، استفاده می‌شود و این خوب نیست. ما مؤسسه یا شرکت نمایشی‌ای نداریم که افراد توانمند را جمع کند و انتظار کار خوب داشته باشد. اگر نهادی شکل بگیرد و یا اداره کل هنرهای نمایشی این ریسک را انجام دهد و افرادی را که در عرصه خود توانمند هستند، دور هم جمع کند و امکانات در اختیار آن‌ها قرار دهد تا کار خوب تولید کنند، قطعا می‌توان نمایش‌های ایرانی خوبی اجرا کرد و به صحنه برد. ما وقتی این مشکلات را داریم، نمی‌توانیم مخاطب تربیت کنیم، چون همه این اتفاقات زنجیروار به هم وصل هستند و هرکدام دچار مشکل شوند، دیگر حلقه‌ها نیز با مشکل مواجه خواهند شد.»
نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک، از هشتم تا هفدهم تیر به دبیری هادی حجازی‌فر در تهران در حال برگزاری است.
